domenica 7 dicembre 2014

Cchiu è niente

Oggi à cumpagna mia si  chiamma “sulitudine”.
La porto appriesso come  fosse ‘na  cosa  rara, truvata all’angolo è chesta esistenza mia. 
E  mò  m’ à  porto chiusa a'dinto, comm’ a   nà  cassaforte, e riesco a tenerla luntano  pure a  chi spisso  me stende  ‘na  mano.
L'attore à  fora  è  bravo  e  alla  scena  è  abituato e ò tiempo ormai  è ‘na morsa  che  non  allenta cchiu’ chisto spazio  vuoto: gl'è   l’unico  riparo là addò stà povera  anima.  
Sarà  che  l’aria attuorno non riesce  a  me  scetà, sarà  che  stai  luntano  e  sulo m’hai  lasciato e sulo se ce penso s’appicciano l’uocchie e guardano  per  terra. 
E  sulo se parlo ccù te non  me  importa cchiù è  niente.


Nessun commento:

Posta un commento